Вандроўнай стужкай ракі Вяльлі
Невядомая Беларусь адкрываецца ўдзельнікам турыстычных вандровак па Вяльлі дбаннямі гаспадара аграсядзібы “Вялес”, вядомага краязнаўца і барда з мястэчка Жодзішкі Алега Мізулы. На гэтай прыбярэжнай Вяльлі паласе яшчэ толькі ствараецца патрэбная інфраструктура. Пераважна вачам беларускага і замежнага вандроўніка адкрываюцца ціхая краса ракі, фігуры рэдкіх рыбакоў уздоўж гэтага прытока Нёмана, чуюцца крыкі спалоханых вадаплаўных і драпежных птушак.
Па берагах Вяльлі можна ўбачыць векавыя дубы, старажытныя, дахрысціянскія пахаванні, з вуснаў Алега Мізулы паслухаць тамтэйшыя легенды. Адну з легендаў пра тупальшчынскі ахвярны камень апавядае Алег Мізула. 
А гэта яшчэ адзін цікавы помнік прыроды – найбольшы на Гарадзеншчыне прыродны вадаспад „Млынок”, больш васьмі метраў вышыні.
Непадалёк з гары адкрываецца цудоўны від на раку.
Вяльля далей цячэ па сумежжы сённняшніх Смаргонскага і Астравецкага раёнаў. Гэтая рака і яе ўзбярэжжы маюць багата атракцый і сюрпрызаў для падарожніка. Наперадзе ўнікальная мясцовасць Дубок, але пра яе раскажам ужо ў наступным фотарэпартажы.
Якуб Сушчынскі, рака Вяльля, Беларускае Радыё Рацыя, фота аўтара і Ладзіка Майніча
